της κάθε μέρας, της ''ρουτίνας''
και των ''προβλημάτων'' που
ο καθένας αντιμετωπίζει,
υπάρχει
το αληθινό Κόσμημα,
Ελάχιστοι των ελαχίστων
αφουγκράζονται
και κατανοούν..
Πως να ξεφύγεις
απ'το παραμύθι ;
Πως να κατέβεις απ' τη σκηνή
χωρίς ο σκηνοθέτης να το αντιληφθεί ;
Πως να μιλήσεις στους άλλους κομπάρσους
αφού θα βάλουν αμέσως τα γέλια ;
Τραγωδία κι απελπισία
Ποιός γνωρίζει μια χαραμάδα;
Από που μπαίνει λίγο Φως;
Πως σταματούν οι μηχανές προβολής;
Ποιός μπορεί ν'ακούσει
εκείνους που έχουν υπόνοιες
κι υποψίες ;
Ποιός κρατάει ζωντανές τις κεραίες του ;
Ποιός παραδέχεται ταπεινά πως δε γνωρίζει τίποτα ;
Ποιός ακούει τον άλλο ;
Ποιός μπορείνα σωπάσει ,έστω για λίγο ;
Κι αν δε σωπάσεις πως ν' ακούσεις ;
Οι λογισμοί κι οι φωνές μας έπνιξαν
Κι ο καθένας ακούει μόνο τη δική του
φωνή
Και ζει στον δικό του Κόσμο
