Άλλαξε πορεία και βγες απ'την παγίδα
Παγίδα είναι αυτό που ζεις
Ζεις στο παράλογο
Τι περιμένεις;
Κανείς δε σε σώζει
Κανένας δε μπορεί να σε βοηθήσει
Μόνο ο εαυτός σου
Αλλά πρέπει να τον γνωρισεις
Κι είναι επώδυνο
Φοβόμαστε τον πόνο αλλά
ο πόνος είναι σύμμαχος,μας οδηγεί στην αλήθεια, αν τον υπομένουμε
Πρέπει να ανακαλύψουμε την αιτία
Να γιατρέψουμε την αιτία κι όχι τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα τα γιατρεύουν οι γιατροί
Είναι έτη φωτός μακριά απ' την αλήθεια
Όπως και όλοι οι ''ειδικοί'' κι οι επιστήμονες αυτού του σάπιου πολιτισμού
Είναι ο πολιτισμός του ηλεκτρικού ρεύματος
Όταν αυτό κόβεται, όλα καταρρέουν
Όλα τους τα συστήματα αγνοούν την πιο απλή αλήθεια :
Την αγάπη στον Κόσμο
Δηλαδή...στο Κόσμημα
Και σ' ο,τι ανήκει, υπάρχει και βρίσκεται πάνω σ' αυτόν
Τα συστήματα κι οι κοσμοθεωρίες τους είναι όπως οι ψυχές τους:
Παγερές, θλιβερές,ξιπασμένες και μνησίκακες
Διψούν για Εγώ, εξουσία κι εντολές
Διψούν για δύναμη και για χρήμα
Διψούν για επίδειξη και πασαρέλα
Αλλά εσύ αγαπάς τη Φύση, τον άνεμο, τα πουλιά, το χώμα
και τα ρυάκια, το χορτάρι και το ποτάμι, τα τρυγόνια και τ' αηδόνια
του δάσους..
Που σε μάντρωσαν;
Πως κλείστηκες στην Χρυσή φυλακή ;
Πως σε ξεγέλασαν, με ποιό τίμημα ;
Τιμωρείς τον εαυτό σου ;
Σέβεσαι τον εαυτό σου ;
Χαίρεσαι τη ζωή, χαίρεσαι που είσαι εδώ;
Για να αγαπήσεις τους άλλους πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου
Η φύση του Ανθρώπου είναι μακριά απ'τα σπίτια-τερατουργήματα
Η ψυχή γαληνεύει μόνο στη Φύση
Η Ομορφιά είναι η μόνη Αλήθεια
Αλλά η Ομορφιά είναι Ταπεινότητα, δεν διαφημίζεται, ούτε επιδεικνύεται
Ψάχνουμε να βρούμε διαφυγή και λύτρωση σε λάθος μονοπάτια
Και κάνουμε κύκλους, και μένουμε πάντα στο ίδιο μέρος
Τραγική η εξέλιξη του Ανθρώπου, κάκιστη κατάληξη
Αλλά με το καλό ή με το ανάποδο,
Όλα Κάποτε Τελειώνουν
Έτσι σιγοσβήνει κι αυτός ο άχαρος κύκλος αυτής της ξεδιάντροπης γενιάς ανθρώπων
Κι οι ανυποψίαστοι υπερφίαλοι θα βρεθούν ξαφνικά στο κενό !
Στην μεγαλύτερη των θλίψεων, επειδή τα ψηφιακά δώρα δεν γαληνεύουν τις ψυχές,
δεν μαλακώνουν τις καρδιές, δεν ομορφαίνουν τον Κόσμο
''Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά,
ήταν τα λόγια του ληστή.
Έχουν περάσει όλα αυτά,
πάει καιρός πολύς..
Εδώ απάνω στα βουνά
δε δίνουν δυάρα τσακιστή,
για ό,τι έχει κερδηθεί,
για ό,τι έχει πια χαθεί''
