Που μισείτε θανάσιμα
Που χαίρεστε με τον εξευτελισμό μας
Εσείς που σέρνεστε όπως τα ερπετά και εφορμάτε σαν τα όρνεα
Που τρέφεστε με την ανομία, την δυστυχία και την Ύβρη
Μα η Ύβρις θα σας καταστρέψει
Η υπεροψία κι η χαλάρωση
Δεν υποτιμάς ποτέ τον αρχαίο Πολεμιστή, όσο λαβωμένος κι αν δείχνει
Γιατί το μόνο που γνωρίζει είναι να πολεμά
Και το μόνο που επιδιώκει είναι να νικά
Μέσα απ' την απελπισία θα υψωθούν ξανά οι Πολεμιστές
Και θα ακούσετε ξανά την ανατριχιαστική ιαχή ....ΑΕΡΑ.....
Επειδή είναι τραγικό λάθος να στερείς απ' τους Αρχαίους τον Αέρα
Επειδή η εξουσία σου έχει όρια
Επειδή τα πάντα αποκαλύπτονται και βγαίνουν στο φως
Επειδή πλέον ξεγυμνωθήκατε
Επειδή στριμώξατε επικίνδυνα το θηρίο στη γωνία
-και το θηρίο ποτέ δεν παραδόθηκε κι ούτε ξεψύχησε
Επειδή αργά και βασανιστικά απομένετε μόνοι
Σαν καλαμιές στον κάμπο
Και ποιός θα σας δώσει το τελειωτικό χτύπημα άραγε ;
Μα εκείνος που μισείτε θανάσιμα
Που μοιάζει κατακρεουργημένος κι ετοιμοθάνατος μα δεν είναι
Γιατί χαρήκατε και θριαμβολογήσατε πριν το Τέλος ;
Ο θρίαμβος δεν αρμόζει στις Ύαινες μα στους Αετούς
