Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.
Δε φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν’ η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα
και θα τραβιέσαι μ’ αυτήν μέρα νύχτα.
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,
μέχρι να πάψεις να λες "μα τι τρέχει;"
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα πιεις φαρμάκια πολλά.
Θα σε πετάνε από δω κι από κει
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.
Θα φτύσεις αίμα απ’ το στόμα, δικέ μου.
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα `χεις ξεχάσει πολλά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα `χεις πληρώσει ακριβά.
Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.
Θα σε κλωτσάνε και θα σ’ αρέσει, δικέ μου.
Σαν το σκυλί τους θα σ’ έχουν, δικέ μου,
μα δε θα έχεις ψυχή να το νιώσεις,
θα είναι για σένα αργά.
Τους στίχους και τη μουσική έγραψαν οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας
Είναι διαχρονικό, ανά τους αιώνες, αλλά και απόλυτα επίκαιρο
Σκέψου πως παραδώσαμε τις ψυχές μας ...για ένα κομμάτι ψωμί
Σκέψου πως εκλιπαρούμε και πως ξεπουλιόμαστε , για ένα κομμάτι ψωμί
Σκέψου πως ξεπουλήσαμε πολιτισμό και επιστήμες χιλιάδων ετών, για να γίνουμε ξενόδουλοι,
λάτρες του τίποτα, οπαδοί του κενού λόγου και των ''ανθρώπων-μηχανών''
Σκέψου πως σερνόμαστε ξοπίσω τους σαν πιστά σκυλάκια
Ανόητοι, άφρονες, περίγελος της οικουμένης
Κανένας Έλληνας της διασποράς δεν θα σε σώσει, επειδή είναι
στις νέες τους πατρίδες στεριωμένοι και βολεμένοι
Και γνωρίζεις τι συμβαίνει όταν ο Έλληνας ''βολευτεί''
Ας αναποδογυρίσει το σύμπαν, αυτός δεν κουνιέται απ' τη βολή του
Κανένας πλούσιος δε θα γυρίσει να σε κοιτάξει
Αυτοί έχουν άλλες έννοιες,πως θα σώσουν το κομπόδεμα
Κανένας παπάς και μητροπολίτης και άγιος δεν πρόκειται να σε σώσει,
όπως δεν σ' έσωσε ως τώρα
Κι ο Θεός ακόμα, μισεί τους δειλούς και τις ''κότες''
Τι πληρώνουμε τώρα, όλοι μαζί, για ένα κομμάτι ψωμί !
Ήρθε η ώρα που θα σειστούν τα σύμπαντα
Επειδή η οργή ξεχείλισε και δε μαζεύεται πλέον
Κι αυτοί που κινούν τα νήματα, δε θα σώζονται, ούτε στα χρυσά τους υπόγεια
