Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ,
της τσιμεντούπολης ζει μέσ' την ασχήμια. Τσιμέντο και πλαστικό, ρύποι και ακτινοβολία,σκόνη , βουή κι αποξένωση. Αγέλαστος και καταθλιπτικός, περνάει τη ζωή του συντροφιά με κάδους σκουπιδιών και αρουραίους των υπονόμων.
Επέλεξε το δρόμο της τηλεόρασης.Την ιλουστρασιόν, λαμπερή και επίπλαστη επιφάνεια..Αλλά αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά.
Υπάρχει δίπλα μας μια άλλη διαδρομή. Ο δρόμος της φύσης,
της ελευθερίας και της απλότητας.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά αναζητούν αυτό το δρόμο.
Αυτό το μονοπάτι επιλέξαμε κι εμείς στην Ξυλοχώρα.
Αυτό το μονοπάτι ''της καρδιάς'' προτείνουμε με όλη μας τη δύναμη στους φίλους μας :Την πραγματική ελευθερία, που δεν είναι άλλη απ' την ομορφιά.
Η ευχή κι η προτροπή μας είναι μια :
Αφήστε πίσω τη μιζέρια κι αλλάξτε τα πάντα !
*Το διαβάσαμε στη σελίδα ''Ξυλοχώρα''
