Διάπυροι κι απαστράπτοντες

Oι αλυσίδες φτιάχτηκαν για να σπάνε και οι γόρδιοι δεσμοί για να κόβονται..
Τι είναι ακατόρθωτο για 'μάς ;
Κι αν σπέρνουν τη διχόνοια ανάμεσά μας, γνωρίζοντας καλά το αιώνιό μας μειονέκτημα,
ξεχνούν το σημαντικότερο..
Την ύστατη στιγμή επέρχεται ως εκ θαύματος η ομοψυχία και οι αντιπαλότητες ξεχνιούνται..
Για τον κοινό και υπέρ πάντων αγώνα
Κι αν είναι τόσο σίγουροι αυτή τη φορά πως η Πόλις εάλω..από μέσα,
με όλους τους αιμοσταγείς αφιχθέντες..
πλανώνται και πάλι...
Ξεχνούν τον καλύτερο πολεμιστή των εποχών...
Ξεχνούν την μαζεμένη οργή τόσων χρόνων
Τα οικόπεδα θα οργωθούν
Τα καταλύματα θα καταρρεύσουν
Τα τσιμέντα θα σκορπίσουν και θα γκρεμιστούν
Για  να ανατείλει η κάθαρση, δε θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα
Άμοιροι οι ανέτοιμοι, οι μη σώφρονες, οι αιώνιοι χλευαστές
Άμοιροι οι των τερατουπόλεων ακόμη κατοικούντες 
γιατί δε θα βρίσκουν τόπο ν' αναπαυτούν
Θα καούν τα ζιζάνια, τα αγριόχορτα, τα παράσιτα.
Κάποτε θα γινόταν και το κάποτε είναι εδώ...
Στείλε τα χαιρετίσματά σου μακριά
Δεν υπάρχει φόβος στις πύρινες  και φλεγόμενες ψυχές
Άγρια χαρά μόνο, για την ώρα που έφτασε